به گزارش هفت چشمه، مجموعه شواهد در مورد اثرات منفي نشستن در تمام طول روز بر سلامتي همچنان در حال افزايش است و با اين موضوع ايده‌هاي جديدي در مورد اينکه چگونه مردم مي‌توانند خطرات را مديريت کنند به دست مي‌آيد.

يک مطالعه جديد به بررسي اثرات متابوليکي بيدار شدن براي يک ورزش کوتاه مدت مانند دو دقيقه پياده روي پرداخته است و نشان داده است که مي‌تواند پردازش قند را بعد از غذا بهبود بخشد و به حفظ توده عضلاني و کيفيت کمک کند.

اين مطالعه که توسط محققان دانشگاه تورنتو کانادا انجام شد ، بر يکي از تأثيرات بي‌تحرکي در سلامتي تمرکز داشت ، که از دست دادن توده عضلاني و کيفيت آن است.

اين نظريه بر عملکرد پروتئين‌هاي ميوفيبريلار متمرکز است ، که بدن آن‌ها را از اسيد‌هاي آمينه تشکيل مي‌دهد و اجزاي کليدي عضله اسکلتي هستند و تقريباً سه چهارم کل پروتئين‌هاي ماهيچه‌اي بدن انسان را تشکيل مي‌دهند.

تحقيقات قبلي توسط اين گروه نشان داده بود که دوره‌هاي طولاني نشستن مي‌تواند توانايي بدن در فيلتر کردن قند‌ها از خون را بعد از غذا، مختل کند و دوره‌هاي ورزشي متقاطع در دوره‌هاي طولاني نشستن مي‌تواند به تنظيم قند خون کمک کند.

محققان اکنون درصدد بررسي تاثيرات نشستن بر توانايي بدن در استفاده از اسيد‌هاي آمينه غذايي براي سنتز پروتئين‌هاي ميوفيبريلار و در نهايت حفظ توده عضلاني خود هستند.

دانيل مور ، نويسنده ارشد اين مطالعه گفت: اين مطلب براي اطمينان از اينکه بدن داراي کميت و کيفيت مناسب عضله است ، بسيار مهم است.

در اين مطالعه ۱۲ نفر انتخاب شدند که مجبور شدند براي مدت طولاني بيش از هفت ساعت بنشينند و برخي از افراد هر ۳۰ دقيقه يک بار براي يک دور کوتاه پياده روي يا چمباتمه زدن با وزن بدن، نشستن را قطع کردند.

دانشمندان دريافتند کساني که به طور منظم براي مدتي به عنوان فعاليت بدني، مي‌پرند، توانايي بيشتري در استفاده از اسيد‌هاي آمينه موجود در غذا براي سنتز پروتئين‌هاي ميوفيبريلار دارند.

دانشمندان اين جهش‌هاي کوتاه ورزشي را به عنوان "ميان وعده" در فعاليت توصيف مي‌کنند و مي‌نويسند که تفاوت آن‌ها در ترويج استفاده از اسيد‌هاي آمينه غذايي براي سنتز پروتئين "متوسط ​​تا زياد" بود.
اين اتفاق مهم است، زيرا دوره‌هاي طولاني مدت با فعاليت کم عضلاني ، از نشستن ، پوشيدن يا استراحت در رختخواب ، با از دست دادن توده عضلاني همراه است که به موازات يا به دليل ناتواني عضله ما در ساخت پروتئين‌هاي جديد، بعد از غذا خوردن رخ مي‌دهد.

مور گفت: نتايج ما اهميت شکستن دوره‌هاي بي‌تحرکي طولاني‌مدت را با ميان‌وعده‌هاي فعاليت مختصر نشان مي‌دهد.

ما معتقديم که آن‌ها همچنين تاکيد مي‌کنند ، حرکت بعد از غذا خوردن، مي‌تواند تغذيه ما را بهتر کند و باعث مي‌شود که اسيد‌هاي آمينه رژيمي بيشتر از وعده‌هاي غذايي کوچکتر يا انواع پروتئين با کيفيت پايين‌تر به طور موثرتري استفاده شود.

منبع: سايت نيواطلس